Morgen, morgen, morgen... en de einde

Alleen dat morgen voorbij is en alles zal goed zijn. Heb je ooit zoiets gezegd? Je hebt, en je hebt dat niet alleen eens maar tientallen gezegd. Maar als we elke dag nog morgen, nog morgen zeggen wat gebeurde met onze leven? Niets. We hebben geen leven. We denken alleen aan morgen.We hebben geen vandaag.En vandaag is soms een heel mooie dag, beter dan morgen en beter dan gisteren.Het is een feit dat morgen voorbij zal zijn. Waarom denken wij over morgen? Er is geen reden. We kunnen over vandaag denken, vandaag leven. Dus, leef als er geen morgen bestaat omdat soms een morgen niet zal bestaan.

Pluk de dag!

Als iemand niet dichtbij is, zijn onze gevoelens zwakker. Tijd en afstand hebben invloed op gevoelens.

Beste vrienden die elke dag hebben samen doorgebracht praten nu eens per maand of horen ze elkaar niet meer.

Zus of broeder met wie je hebt gewoond, met wie je over alles hebt gepraat, ruzies gemaakt, nu zijn zij alleen broeder of zus, niet meer een soort van beste vriend. Je belt hem alleen omdat ze je gezin zijn en als je tijd hebt, ga je bij hem (niet vaak, natuurlijk).

De vriend of de vriendin, de persoon van wie je hebt gehouden is een vreemdeling.
Kamergenoot is een persoon over wie je praat. Hoe interessant was toen je student was. Je kan je niet herinneren wat studeerde hij/zij maar die dagen waren de beste dagen van je leven.

Je doet niet wat je wilt omdat iemand zal denken dat dat niet goed is. Je bent bang. Wat iemand zal over je denken of zeggen. Maar kijk, misschien zal iemand niet van je houden, misschien zal hij/zij denken dat je gek en niet goed bent.
Doe wat je wilt. In paar jaren zal iedereen vreemdelingen zijn, niets meer. Misschien zullen zij van je herinneren maar kans voor dat is te klein.