Ik heb een blog op vrijdag geschreven. Nu, ging ik op internet om te zien of er reacties zijn maar mijn blog... er is geen blog. Sorry mensen maar het is mijn vergissing niet. Ik wilde nu een film bekijken. Ik heb die film 3 of 4 keer gekeken. Het is mijn favoriete film. Ik proberde het met mijn kamergenoten te kijken maar ze praatten hele tijd. Ze vinden de film niet interessant en ik konde niet meer kijken en ik ben nu nerveus. Omdat ik mijn favoriete film niet konde kijken, ging ik op internet en het was goed omdat ik heb gezien dat mijn blog verdwijnde. Ik heb niets interessants geschreven maar moet altijd iets interessants geschreven zijn? Misschien heb ik niets interessants voor jullie. Natuurlijk mijn leven is interessant voor mij en niet voor jullie. Sorry, ik kan niet een liedje of een verhaal schrijven.

Heb je ooit in een ander land wekken?
Ik heb.
Ik wist niet op welke manier heb ik daar gekomen
Ik zie op mijn telefoon beelden van de mensen die ik niet ken
Vreemde telefoonnummers, vreemde namen
De dag is nu nacht en de nacht is dag
Alles is mooi, we zijn zorgeloos
We zijn jong, we kunnen alleen zingen en dansen
We hebben geen zorgen
We moeten zeggen dat dit is een goed leven
Niet alleen goed
Dit is een ideaal leven
Maar het is vreemd
Ideale leven bestaat alleen in sprookjes
Niet in echte leven
Het is te goed om waar te zijn
Je kan niet met de denken stoppen
Je kan niet met de denken stoppen omdat je gelijk hebt
Het is te goed
Je moet problemen hebben, je moet iets doen
Ideale leven is niet ideale leven
Het is vervelend
Nu word je wakker en je bent gelukkig omdat je in je leven opnieuw bent.

Tot vrijdag- zei hij. Dat moet tot vrijdag gedaan zijn. Heel interessant. Je kan denken dat vrijdag een vrij dag is, maar niet, vrij dag bestaat voor mij niet meer. Hij zei dat we of beter dat ik tot vrijdag dat moet doen. Ik hou niet van beperkingen. Alles is gemakkelijker zonder beperkingen te doen. Ik heb het aan hem gezegt maar hij luistert niet. Hij zei dat ik nu volwassene persoon ben, dat ik nu beperkingen moet hebben en dat ik moet veranderen. Hij zei dat ik zorgeloos niet meer kan zijn. Maar ik ben alleen 21, dacht ik, ik heb tijd nog een beetje kind te zijn. Natuurlijk zei ik dat aan hem niet. Ik deed het ( mijn “huiswerk” ) voor vrijdag alleen voor hem, niet voor mij. Hij kan nu denken dat ik verandert ben. Dat ik een “volwassene” ben. Maar ik ben dat niet. Ik ben alleen kwaad op hem. Hij probeert mijn zorgeloze tijd te stelen. Hij verplicht mij om te veranderen. Hij ziet niet dat ik een kind ben en dat ik tot einde van mijn leven hetzelfde zal zijn.

A: O, je hebt heel mooi haar.
B: Nee, het is te kort en droog, ik weet niet wat te doen.
loop door
C: Hij is echt knap en heel goed maar hij heeft een vriendin. Wat kan ik doen?
D: Misschien zal hij alleen met je zijn. Je moet je gevoelens tonen.
loop door
E: Zullen we vaandag drinken en gaan uit?
F: Jawel. Het is zaterdag, we gaan elke zaterdag uit.
loop door
G: Ik denk dat je...
Loop door en luister niet! Ik kan niet meer luisteren naar die mensen. Misschien zal ik meer domme verhalen horen maar ik konde niet! Nu luister ik naar muziek. Dat is beter te doen.
6 trappen, te veel verhalen
Zwijg, luister naar muziek en... loop door ;)

Milica dans. Nada praat te veel. Zoran is nerveus. Branko rookt. Ik heb met roken gestopt. Het is hard om B te kijken en ik heb vergeten om blog te schrijven. Ik moet het nu doen omdat ik nog 20minuten heb. Wat kan ik zeggen? Wat zal voor jullie interessant zijn? Ik weet het. Nits. Nits kan voor jullie interessant zijn. Ik moet een verhaal verdenken of een liedje schrijven. Mijn leven is mijn leven en het is alleen voor mij interessant. Niet voor jullie. Ik kan allen zeggen dat jullie op Sajam moeten gaan. Ik ben daar vandaag gegaan. Heel interessant. Ik was daar voor 5 uren. Jullie kunnen veel lerem. Jullie kunnen foedsel van elke staat proberen. Veel interessante mensen ontmoeten. 5 voor 12. Ik moet stoppen. Milica wil mij salsa leren. Ik kan niet dansen. Ik heb niet aanleg. Ik ga salsa leren. Tot volgende week mensem of tot morgen ;)

Nee, ik ben niet schrijfster dus schrijf ik liedjes en verhalen niet. Ik ben nu dood serieus. Ik heb geen huis dus heb ik geen computer en heb ik geen internet. Ik heb weinig kleren en een paar schoenen. Ja, ik woon, het is waar maar ik heb geen echte plaats waar ik woon. Nu. Voor 2 maanden. Het zal wel beter zijn. Alles zal beter zijn. Het is leven. Vandaag ben je de rijkste man ter wereld en morgen de armste. Met rijk en arm bedoel ik niet alleen aan geld. Je bent niet rijk als je veel geld hebt. Mijn maat voor rijk en arm is geld niet. Het is iets anders. Het zijn gevoelens. Alles is nu goed. Ik heb telefoon waarmee kan ik deze blog schrijven. Ja, ik heb het wel geschrijven maar mischien is het te laat of te vroeg dat weet ik niet.