Tot vrijdag- zei hij. Dat moet tot vrijdag gedaan zijn. Heel interessant. Je kan denken dat vrijdag een vrij dag is, maar niet, vrij dag bestaat voor mij niet meer. Hij zei dat we of beter dat ik tot vrijdag dat moet doen. Ik hou niet van beperkingen. Alles is gemakkelijker zonder beperkingen te doen. Ik heb het aan hem gezegt maar hij luistert niet. Hij zei dat ik nu volwassene persoon ben, dat ik nu beperkingen moet hebben en dat ik moet veranderen. Hij zei dat ik zorgeloos niet meer kan zijn. Maar ik ben alleen 21, dacht ik, ik heb tijd nog een beetje kind te zijn. Natuurlijk zei ik dat aan hem niet. Ik deed het ( mijn “huiswerk” ) voor vrijdag alleen voor hem, niet voor mij. Hij kan nu denken dat ik verandert ben. Dat ik een “volwassene” ben. Maar ik ben dat niet. Ik ben alleen kwaad op hem. Hij probeert mijn zorgeloze tijd te stelen. Hij verplicht mij om te veranderen. Hij ziet niet dat ik een kind ben en dat ik tot einde van mijn leven hetzelfde zal zijn.