Eén jaar ouder maar niet slimmer.

Dezelfde verplichtingen, problemen en leven. Elke dag is dezelfde. Dat moet niet zijn. Met kleine veranderingen kan je je leven interessanter maken. Als je in de morgen eerst kousen aandoet, verandeer het. Begin je dag met een ander ding. Misschien kan je eerst je broeken aandoen? Als je je dag om 10 uur begint, begin je je dag om 8 uur. Kleine veranderingen maken het leven.
Dus je hebt je leven een beetje met kleine dingen veranderen maar het is niet genoeg om beter leven te krijgen. Je moet nog iets doen. Dat “nog iets” is niet hetzelfde voor iedereen. Je moet voor zichzelf “nog iets” vinden en als je het vindt dan verandeer je het. Onmiddelijk!
Misschien kan je in een paar jaren zeggen dat je wel slimmer bent ;)

Dat intereseert je niet

Ik weet niets en ik zal zeker en vast zakken. Heb je ooit deze zin gehoord? Natuurlijk. Er bestaat altijd een persoon die niets geleerd heeft en dat altijd een exaam slaagt. Je weet dat deze persoon geleerd heeft. Dat iriteert je beetje. Maar waarom? Er is geen reden. Je leeft je eigen leven. Je weet hoeveel je weet.
Er bestaat altijd een persoon die niets leert en altijd slaagt. Dat iriteert je ook. Er is geen reden. Deze persoon zal een exaam slagen maar hij/ze zal in de toekomst niets weten.
Iedereen is daardoor geiriteerd. Zonder reden.
Goede cijfers menen niets. Kennis is macht. Je moet dat weten. In de toekomst zal je het zeker ook zien.
Niet waar?

Het openbaar vervoer: handen en vloeken

Je hebt van een kleine stad naar Belgrado gekomen. Je bent aan alles gewend. Geen meer ouders dus je moest alles leren doen. Je moet meer leren dan in middelbareschool, het is ook niet zo erg. Je hebt nieuwe vriendschappen sluiten. Dus alles is goed, een bijtje veranderd maar goed. Niet waar? Maar wat kunnen wij doen met het openbaar vervoer? Hebben jullie ooit aan dat gewend? Als je een oudere persoon ziet sta je op, het is normaal en dat heb je ook in je stad gedaan maar wat gebeurde met “dank je” ? Bestaat het in Belgrado niet? Maar soms zie je oudere persoon niet. Wat gebeurt dan? Deze woorden: “ deze jonge mensen achten de ouderen niet!”, “wanneer ik jong was, heb ik altijd voor ouderen opgestaan” enz. Dus, je zit niet meer (in ieder geval). Je staat in een bus vol met mensen. Niets ergs. Je bent jong! Je kan nooit moe zijn.
Wanneer je in een bus staat: als je jongen bent, heb je geen problemen maar... als je meisje bent, zal je wel problemen hebben. Om een “ik voelde het niet” manier zal een hand van een “goede oude man” op je kont zijn of er is “geen ruimte” in de bus en hij moet op je liggen. Je verdwijnt een deel van je ziel maar je denkt alleen nog een paar minuutjes . Bushaalte! Dank God (denk je) maar het is niet einde omdat er bestaat een kans dat je nog problemen zal hebben: 1. De deur is te ver. De reactie: je kijkt de hele tijd naar je mobiele telefoon en nu herinnert je dat je wil uitgaan?! Dat scheelt me niet. 2. Je voelt klap- de “goede oude man” dacht dat het oke is omdat zijn hand de hele tijd op je kont ligt!
Gezellige reis!

Optimisme

Ze zei: alles zal goed zijn. Ze, die niemand in haar leven had, die ziek was. Niemand gelooft.

Nu is ze 68 jaar oud en woont in een klein huisje. Ze is niet alleen, ze woont met haar man. Ze zijn in een klein huisje omdat ze oud zijn en denken dat het beter is dan in het centrum van de stad waar ze 20 jaar hebben gewoond. Jullie denken eind goed al goed. Maar...
Ze heeft een leven als een sprookje. Het is nu. Maar vroeger was het niet een sprookje. Haar leven lijkt op hel. Ze gaaf niet op. Ze heeft voortdurend geprobeerd om iets te veranderen. Ze krijgt geest. Ze wilde niet over haar leven praten. Het is verleiden tijd, zei ze. Maar we wisten alles. Als je iets zoals ze hebt doorleven, zal je geen reden tot optimisme zien. Maar ze was optimistisch en nog is. Ze zei naar ons alleen, optimisme is een medicijn voor geluk. Ga zonder donkere gedachtens door leven.
Wees goed