Het openbaar vervoer: handen en vloeken

Je hebt van een kleine stad naar Belgrado gekomen. Je bent aan alles gewend. Geen meer ouders dus je moest alles leren doen. Je moet meer leren dan in middelbareschool, het is ook niet zo erg. Je hebt nieuwe vriendschappen sluiten. Dus alles is goed, een bijtje veranderd maar goed. Niet waar? Maar wat kunnen wij doen met het openbaar vervoer? Hebben jullie ooit aan dat gewend? Als je een oudere persoon ziet sta je op, het is normaal en dat heb je ook in je stad gedaan maar wat gebeurde met “dank je” ? Bestaat het in Belgrado niet? Maar soms zie je oudere persoon niet. Wat gebeurt dan? Deze woorden: “ deze jonge mensen achten de ouderen niet!”, “wanneer ik jong was, heb ik altijd voor ouderen opgestaan” enz. Dus, je zit niet meer (in ieder geval). Je staat in een bus vol met mensen. Niets ergs. Je bent jong! Je kan nooit moe zijn.
Wanneer je in een bus staat: als je jongen bent, heb je geen problemen maar... als je meisje bent, zal je wel problemen hebben. Om een “ik voelde het niet” manier zal een hand van een “goede oude man” op je kont zijn of er is “geen ruimte” in de bus en hij moet op je liggen. Je verdwijnt een deel van je ziel maar je denkt alleen nog een paar minuutjes . Bushaalte! Dank God (denk je) maar het is niet einde omdat er bestaat een kans dat je nog problemen zal hebben: 1. De deur is te ver. De reactie: je kijkt de hele tijd naar je mobiele telefoon en nu herinnert je dat je wil uitgaan?! Dat scheelt me niet. 2. Je voelt klap- de “goede oude man” dacht dat het oke is omdat zijn hand de hele tijd op je kont ligt!
Gezellige reis!